Od wielu lat nurtuje mnie pytanie o cel i sens ludzkiego życia – mojego życia. Jak to jest? Czy trzeba wykazać się określonymi dokonaniami: spłodzić syna, zbudować dom i zasadzić drzewo? (no to właściwie zostało już tylko drzewo).
Poza tym jakie kryteria przyjąć? Czy w życiu liczy się pozycja społeczna, prestiż, udany związek, dobre relacje z innymi, czy status materialny, kariera?….pewnie wszystko po trochu. Aczkolwiek w związku z tym, że jestem zwolennikiem upraszczania wszystkiego, zrodziło się we mnie głębokie przekonanie, że jedynym wyznacznikiem celowości naszego życia jest to czy jesteśmy szczęśliwi? Jestem przekonany, że powinno to być jedyne i wystarczające kryterium oceny. Moje doświadczenia pokazują, że mamy do tego niezaprzeczalne prawo i osiągnięcie tego stanu zależy wyłącznie od nas samych. Wbrew pozorom czynniki zewnętrzne nie są w stanie dać nam pełnej satysfakcji. Żadne materialne substytuty, ani „zewnętrzne osiągnięcia”, nie zagwarantują nam stałego poczucia szczęścia. To jedyna rzecz, która zależy od tego jak jesteśmy „poukładani” wewnątrz, jak postrzegamy siebie i świat nas otaczający. Szczęście płynie ze środka, z serca, z wewnętrznej przestrzeni ciszy – jak pisze Eckhart Tolle.
Skończyłem bez liku szkoleń, kursów i warsztatów (niektórymi pochwalę się w zakładce CERTYFIKATY), ale przede wszystkim dostałem wspaniałą lekcję od Życia. Tak zwana sytuacja życiowa spowodowała, iż stałem się swoistym poligonem doświadczalnym dla stresu, emocji i traumatycznych wydarzeń. Ale w myśl zasady – “co cię nie zabije to cię wzmocni” – wstałem z kolan silniejszy i nauczyłem się na własnej tkance jak płynąć w nurcie ciągłych zmian, a w rezultacie jak żyć bardziej świadomie (nadal się uczę) i co robić aby życie nie przeciekało mi przez palce.
